Met professionele belangstelling heb ik gisteren een redactioneel artikel gelezen van Rick Helmink in de Paardenkrant (10 maart 2021). Het betrof het artikel met de kop: “de Miljoenenhengst van Helgstrand en de Duitse stamboeken.” Helmink doet verslag van de discussie tussen Andreas Helgstrand enerzijds en het Westfaalse Stamboek anderzijds. Helgstrand stelt zich kennelijk op het standpunt (ik lees dit ook in een presentatie op diens website) dat, nu de door hem in Westfalen op de veiling aldaar, aangekochte hengst Darlings Dream (Diamond Deluxe/Lissaro) positief getest was, hij gerechtigd was de veilingaankoop ongedaan te maken.
Het Westfaalse Stamboek en de kennelijk bij de veiling gunning acterende verkoper Willem Rüscher-Konermann stelden zich op het standpunt dat hen niks te verwijten valt en voor vernietiging of ontbinding van de koop geen aanleiding bestaat. Ik vermoed dat over deze kwestie nog niet het laatste woord is gezegd.
Laat ik voorop stellen dat ik het een goede zaak vind dat, naast de nationale en internationale dressuur- of springwedstrijden, ook bij stamboekkeuringen en veilingen ‘blood samples’ worden afgenomen om vervolgens ook op de onverhoopte aanwezigheid van verboden middelen te onderzoeken.
Belangrijk is dan wel dat het nemen van deze monsters, als ook de wijze van het onderzoeken, goed worden geprotocolleerd. Uit ervaring kan ik zeggen dat de FEI regelgeving op dit punt voor alle betrokken partijen behoorlijke waarborgen in zich heeft. Zo wordt heel nauwkeuring beschreven dat en hoe men met de bekende Sample Kits dient te werken, hoe A en B Samples moeten worden genomen, wie daarbij dienen te zijn, hoe de gang van zaken moet worden vastgelegd en hoe de samples naar bepaalde laboratoria, als door de FEI voorgeschreven, moeten worden verzonden en onderzocht. Voldoende checks en balances zou ik zeggen.
Wanneer ik de veilingvoorwaarden lees van het Westfaalse Stamboek kom ik daarin geen doping protocol tegen. Ook lees ik niet hoe de uitslag van een dopingonderzoek effect kan hebben op de bij veiling aan- en verkochte dieren.
Naar mijn opvatting verdient het aanbeveling dat elke veilingorganisatie of elk stamboek een deugdelijk dopingprotocol invoert. Het wiel hoeft niet te worden uitgevonden nu de FEI hiervoor een deugdelijk voorbeeld aanbiedt.
Standpunt Westfaalse Stamboek
Het stamboek en verkoper bagatelliseren naar mijn smaak de ontstane situatie.
Zij stellen dat ook het B sample de aanwezigheid van de twee stoffen theofylline en cafeïne bevestigt doch dat deze combinatie wellicht door bevoedering van het paard in diens lichaam is gekomen. Het stamboek vindt dat daarmee de onschuld van de verkoper is aangetoond en ziet zelf geen aanleiding om op de goedkeuring van de hengst en de verkoop terug te komen. Fokkerijleider Thomas Münsch liet de redactie van de Paardenkrant zulks weten en voegde toe dat de hengst blijft goedgekeurd, reserve kampioen blijft en verkocht! Naar zijn opvatting zou dit goedgekeurd en reserve kampioen blijven nu juist van essentieel belang zijn bij de beantwoording van de vraag of Helgstrand heeft gekregen wat hij heeft gekocht.
Standpunt Helgstrand
Helgstrand ziet dit anders. Hij stelt: “doping is doping.”
Mijn oordeel
Naar mijn overtuiging hebben het Westfaalse Stamboek en de verkoper van Darlings Dream geen gelijk.
Ik leg graag uit waarom:
1. De stoffen theofylline en cafeïne komen op de FEI “Equine Prohibited Substances List” voor. Uit niets blijkt dat deze stoffen geen effect kunnen hebben gehad ten tijde van de keuring en veiling van Darlings Dream. Van inwerking op het paard moet nu juist worden uitgegaan tenzij het tegendeel wetenschappelijk aannemelijk wordt gemaakt.
2. Een koper, in welke hoedanigheid dan ook, moet kunnen vertrouwen op een “zero tolerance beleid” van een stamboek. Zeker wanneer deze zichzelf als gerenommeerd presenteert. Anders dan een koper heeft een stamboek juist de mogelijkheden om aan de kwaliteit van te veilen paarden eisen te stellen, zoals een te verkrijgen negatief dopingresultaat. Wanneer men hieraan concessies doet staat dat aan de integriteit, transparantie en objectiviteit als door een stamboek te betrachten in de weg.
3. De stelling dat Helgstrand met een in stand gehouden goedkeuring van het paard kreeg wat hij kocht miskent de belangen van de koper. Immers, koper dient er rekening mee te houden dat Darlings Dream tijdens de goedkeuring en veiling zich onder invloed liet zien. Onnatuurlijk! Het is ook aan de koper zelf om het oogmerk van een aankoop af te wegen. Zeker niet alle kopers van goedgekeurde hengsten streven de dekdienst na. Een zeer groot deel van de kopers ambieert slechts een aanschaf voor opleiding tot top- sportpaard!
4. Dat de verkoper aannemelijk kan maken dat hem, zoals FEI het in dergelijke gevallen omschrijft, geen “fault of negligence” kan worden verweten is in een koop kwestie niet zonder meer relevant! In tegendeel, zoals hiervoor gezegd het feit van de positieve doping blijft overeind. In dergelijke gevallen kan bijvoorbeeld de FEI de sporter wel een straf onthouden, maar het algemeen beleid bij de FEI is geen andere dan dat het wedstrijdresultaat wordt doorgehaald. Hier draait het Westfaalse Stamboek de zaak om: we houden de hengst goedgekeurd en daarom kan koper niet reclameren! Dit vindt geen steun in de jurisprudentie van FEI en CAS!
Interessant is nog de inderdaad omvangrijke jurisprudentie met betrekking tot de aanwezigheid van theofylline en cafeïne. Ik verwijs onder andere naar een uitspraak van het FEI tribunaal van 30 december 2017 naar aanleiding van een negental, gelijktijdige, doping gevallen waarbij de prohibited substances cafeïne en/of theofylline waren getest. De FEI had de ruiters voorlopig geschorst. Uit onderzoek was gebleken dat de besmetting door een voedingssupplement buiten controle van ruiter en trainer de oorzaak was. No fault of negligence kon worden aangenomen. Daarmee was de zaak niet opgelost. De diskwalificatie van de wedstrijdresultaten bleef gehandhaafd, ook als onderdeel van de uiteindelijk tussen betrokkenen tot stand gekomen regeling.
We zullen allen volgen hoe deze kwestie zal aflopen.
Luc Schelstraete
Foto: Hippo Foto
